095 DALHEM 11,6 Km

08:55 min.

Route gelopen: 4 november 2017.

Route gelopen: 25 februari 2024.

START/ FINISH

Rue du Soldat Joseph Dethier – 4607 Dalhem (België)

Opmerking m.b.t. de route: Het stuk van “Le Wichet de la Rose” (001 WP) tot aan de Tunnel van Dalhem (002 WP Uiteinde Tunnel) wordt twee keer gelopen. (zie video)

Normaal gesproken begint ons tweede wandelseizoen eind september/ begin oktober als de temperatuur overdag lager ligt. Dit jaar hebben we een gedwongen stop moeten maken vanwege een hardnekkige verkoudheid die ons toch wel zo’n vier weken aan huis heeft gehouden. Zodoende hebben we besloten onze eerste wandeling niet te lang te maken en te kiezen voor deze route in “het land van Herve”.

Als we via de A2 , even voorbij Eijsden,  de grens met België zijn gepasseerd en over de E25 richting Luik rijden genieten we iedere keer van deze geweldige omgeving. Zeker bij zonnige weer geeft het je altijd weer een meditairaan vakantiegevoel, rechts de Maas vaak op gelijke hoogte en links de rotswanden van Visé  met ervoor prachtige oude gebouwen waaraan je kunt concluderen dat dit vroeger een rijke streek moet zijn geweest.

Ter hoogte van Visé verlaten we links de autobaan en volgen de N604 het is net of je teruggaat in de tijd.

Vanaf de parkeerplaats hebben we al een geweldig zicht op het hoger gelegen oude centrum van Dalhem en de Sint Pacratiuskerk.

Om 001WP “Le Wichet de la Rose” in het oude centrum te bereiken lopen we naar de Rue du Capitain Piron en nemen direct nadat we het riviertje  La Berwine zijn overgestoken, het smalle straatje links, steil omhoog naar het oude Centrum.

Dalhem

De naam Dalhem is oorsprong Oudnederlands en betekend woonplaats (heem), het werd ook wel ’s-Gravendal genoemd, overeenkomstig ’s-Gravenvoeren. Al in 1080 werd in Dalhem een burcht gebouwd op een hoge rots, waar de rivier de Berwijn en de Bolland samenvloeiden. Vanaf de 12e eeuw maakte Dalhem haar eerste grote ontwikkeling mee, doordat enkele ‘heren van Voeren’ in 1180 naar Dalhem begonnen te verhuizen en zich ‘heren van Dalhem’ begonnen te noemen. Samen met Valkenburg en Rolduc werd Dalhem voortaan in de officiële stukken aangeduid als de ‘Landen van Overmaas’. Hiertoe werd ook soms Limburg gerekend, waardoor de vier landjes tezamen de titel ‘Provincie Limburg’ ontvingen. Tot de opheffing van het graafschap Dalhem in 1797 was het stadje Dalhem verder de hoofdplaats van het graafschap en de hoofdplaats van één van de Dalhemse schepenbanken. Het graafschap Dalhem was één van de Landen van Overmaas. Economisch waren vooral de kolenmijnen rondom Dalhem van belang voor de Nederlanders, terwijl de plaats zelf door haar burcht een goed militair steunpunt bood tegen de vijand. In 1665 bouwde Robert van Ittersum het gemeentehuis in Dalhem, waarop tegenwoordig nog steeds een wapen van Nassau, met de leeuw, boven de poort aanwezig is. In 1797 werd Dahlem bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek opgenomen in het nieuw gevormde departement Ourthe dat later, in de tijd van de Verenigde Nederlanden werd omgevormd tot de provincie Luik. Oorspronkelijk werd in de plaats voornamelijk het Limburgs dialect gesproken maar bij de vaststelling van de taalgrens in 1963 werd het toegekend aan het Franse Wallonië. Zodoende is er nu sprake van een min of meer tweetaligheid de overheid, onderwijs, kerk etc. hanteert de Franse taal maar een groot deel van de inwoners spreekt Nederlands en Limburgs.

La veille Ville de Dalhem

Het is hier waar eigenlijk onze wandeling gaat starten hier bij de zeer oude huizen en overblijfselen van de slottoren van het oude kasteelfort. Bij de zéér oude trap genaamd “Wichet de la Rose” de voormalige oude sluippoort die de vallei verbond met het kasteelfort. Onder de huizen van dit oude gedeelte van Dahlem lopen de onderaardse gangen van de kazematten uit de 16^e eeuw die achteraf geen effectief afweermiddel bleken te zijn tegen de kanonskogels.

Op het einde van onze wandeling gaan we via de tunnel van Dahlem onder deze huizen door naar de Finish.

Deze 140 meter lange tunnel is in het begin van de 20e eeuw uitgagraven voor de spoorweg tussen Luik en ‘s-Gravenvoeren. Vanaf de 2e wereldoorlog werd het spoor alleen nog maar gebruikt voor het vervoer van kolen uit de steenkoolmijn van Blegny-Trembleur. Toen deze mijn in 1980 ging sluiten wilde men de lijn van de ondergang redden door er een toeristische spoorlijn van te maken. Op 5 oktober 1991 ging het echter helemaal mis. De trein met meer dan 100 toeristen ontspoorde in de tunnel, dit kostte het leven aan 7 personen en betekende de doodsteek voor de spoorlijn.

047 Vaals – Moresnet – Vaals 13 Km

06:12 min.

Route gelopen: 30 december 2013

Route gelopen (in tegenovergestelde richting): 20 februari 2024.

START/FINISH : Boudewijntoren – Drielandenpunt – Vaals

De Koning Boudewijntoren of Boudenwijntoren is 50 meter hoog en is gelegen op het Belgische deel van het Drielandenpunt. De toren is een voor toeristen bedoelde uitkijktoren op de top van 322 meter hoge Vaalserberg.

We klimmen en dalen door het Pruiswald een onderdeel van de Hoge Venen, eerst een stukje door Duitsland en daarna door België. Het is de bedoeling dat we naar Moresnet (België) lopen en als we uit het Pruiswald komen zien we al gauw het Viaduct van Moresnet dat het dal van de Geul overbrugt.

Het viaduct van Moresnet is een 1200 meter lange spoorwegbrug over het dal van de Geul in Moresnet. Het is een van de bekendste spoorbruggen van België en van Europa. De brug is onderdeel van spoorlijn 24 (Montzenroute Antwerpen-Aken), die speciaal gebouwd is voor het transport van Duitse artillerie en troepen naar het front tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915-1916.

Vanwege de slechte staat van onderhoud mochten de treinen de laatste jaren nog maar met 15-20 km/u over de brug rijden. Tussen 2002 en 2005 werd het viaduct echter gerenoveerd. De brugdelen werden vervangen en de pijlers werden gerestaureerd. De brug sluit in het oosten aan op de Gemmenichertunnel die onder de Vaalserberg doorgaat. In het westen ligt het spooremplacement van station Montzen met daarachter de Tunnel van Remersdaal.

Het plaatsje Moresnet ligt eigenlijk zo’n beetje onder het viaduct en is een dorp in de Belgische provincie Luik en een deelgemeente van Blieberg. In het dorp wordt Platdiets gesproken, een Nederlands/Duits (Limburgs-Ripuarisch) grensdialect. Tot de opheffing van het Hertogdom Limburg hoorde Moresnet tot de Limburgse hoogbank Montzen. Net als de rest van het hertogdom werd Moresnet bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek in 1795 opgenomen in het toen gevormde departement Ourte.

Moresnet ontstond als gemeente tijdens de Franse Overheersing. Het is vooral bekend als de naamgever van het gebied Neutraal Moresnet (het tegenwoordige Kelmis) dat van 1816 tot 1919 heeft bestaan. Na de val van Napoleon Bonaparte vergaderden de Europese landen bij het Congres van Wenen in 1814 en 1815. Ze hertekenden daar de kaart van Europa. Nederland en Pruisen wilden allebei de zinkmijn van Vieille Montagne in Moresnet hebben. Er was een compromis nodig en ze kozen voor een curieuze staatsrechtelijke oplossing. De gemeente werd verdeeld. Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden onder koning Willem I kreeg het westelijk deel met de dorpen Moresnet en Eiksken (Moresnet-Kapel). Dit werd de nieuwe gemeente Moresnet. Het oostelijk deel werd Pruisisch onder de naam Preußisch-Moresnet. De twistappel was de middenmoot, het werd een apart landje rond de mijn: Neutraal Moresnet met het mijnwerkersdorp Kelmis. Na de onafhankelijkheid van de Belgen in 1830 lag daarom bij Vaals een vierlandenpunt.

Na de Eerste Wereldoorlog kreeg België, naast de reeds bestaande gemeente Moresnet, de twee overige delen van Moresnet waaronder het voormalige Neutraal-Moresnet als de gemeente Kelmis (La Calamine) en het voormalige Preussisch-Moresnet als de gemeente Neu-Moresnet. Vanaf toen was er weer een Drielandenpunt. In de Tweede Wereldoorlog werd Neutraal-Moresnet geannexeerd door de Duitsers en als deel van het kanton Eupen opgenomen in de Rijksgouw Moezelland.

Als we Moresnet hebben verlaten lopen we richting Moresnet-Chapelle.

Moresnet-Chapelle is een klein plaatsje tussen Gemmenich en Kelmis. Het is een bedevaartsplaatsje met een Mariakapel. Deze kapel werd gesticht op de plek waar in een boom een Mariabeeld hing. Het plaatsje wordt veel bezocht door pelgrims, vaak op doorreis naar Banneux Notre Dame aan de rand van de Ardennen.

In het midden van de 18^e eeuw moet hier een wonder zijn geschied, een zekere Peter Arnold Pelzer moet toen volgens de overlevering zijn genezen van epileptische aanvallen. Het complete verhaal moet zeker ergens te achterhalen zijn. Ik kan alleen maar zeggen dat het een pittoresk plaatsje is, pleintje, cafeetjes, kerkje en een prachtig park dat natuurlijk, hoe kan het anders Calvarieberg heet.

Hier kunnen we nog even rusten en iets nuttigen voor we teruglopen naar Vaals.

197 Vicht – Zweifall – Vicht 16,5 Km.

Route gelopen: 30 januari 2024.

Start/Finish

Eifelstrasse 23 – VICHT/Stolberg  Parkeerplaats tegenover de Kerk

Vicht is een plaats in de Duitse gemeente Stolberg, deelstaat Noordrijn-Westfalen.
Vicht ligt in de noordelijke Eifel in het dal van de Vichtbach, een kleine 16 Km zuidoostelijk van het centrum van Aken, aan de rand van het Hürtgenwald.
In de herfst en winter van 1944 en 1945 vond hier de langste veldslag van de 2e wereldoorlog op Duitse bodem plaats.
Tot op de dag van vandaag zijn honderden soldaten van beide kanten nog vermist en worden hun stoffelijke resten nog steeds gevonden.

Vicht werd voor het eerst vermeld in 1322, als Feicht. Tot 1435 behoorde het tot Montjoie en van toen af aan tot het Hertogdom Gulik. Vanaf 1794 werd Vicht een onderdeel van de gemeente Gressenich en in 1972 werd geheel Gressenich opgenomen in de fusiegemeente Stolberg.

In 1535 was er al sprake van een primitieve Eisenhütte en werden bovendien twee watermolens in gebruik genomen, in gebruik als korenmolen respectievelijk oliemolen. Ook waren er diverse hamermolens.

Van 1755-1757 werd het plaatsje door meerdere aardbevingen getroffen. Uit deze tijd stamt de jaarlijkse bedevaart naar Heimbach.

In 1675 bestond reeds een aan Sint-Jan de Doper gewijde kapel, die een hulpkerk was van de parochie van Lendersdorf. In 1694 werd Vicht een zelfstandige parochie. De kapel werd in 1848 vergroot, maar in 1911-1912 werd een nieuwe parochiekerk gebouwd. De in 1993 gerestaureerde kapel werd sindsdien als mortuarium gebruikt.

Aan de hand van de hoogtemeters is deze route wel pittig te noemen, neem voldoende proviand en drinken mee want op de deze route kom je weinig gelegeheden tegen waar je iets kunt nuttigen.

196 MANDERSCHEID – HIMMEROD (Eifelsteig 12) 18,5 Km

Route gelopen: 28 oktober 2023.

Start:

“Jahrhunderdbrunnen” – Kurfürstenstrasse 15 – MANDERSCHEID

Inmiddels is het ruim 3 jaar geleden dat dit ons eindpunt was op de Eifelsteig namelijk 22 september 2020.

Diverse omstandigheden, zoals corona, maakten het al snel niet meer mogelijk om naar Duitsland te reizen.

De opzet om de Eifelsteig te lopen door de etapes in 2^e te verdelen en via een zelf uitgezette route terug te lopen naar waar we zijn vertrokken, hebben we opgegeven.

Dit omdat de etappes te lang en de terugweg onbekend gebied is waardoor we niet kunnen inschatten hoe lang we hierdoor onderweg zijn.

Door de hevige regenval en overstromingen van de laatste jaren weten we ook niet of het pad en eventuele bruggetjes nog bestaan.

Ook de riviertjes in de omgeving zijn talrijker en breder geworden, hier zijn we achter gekomen bij andere tochten die we gemaakt hebben in de Eifel en de Ardennen.

Een andere reden is dat ons gezin is uitgebreid met een kleinkind genaamd Hannah.

We hebben besloten om nu samen met onze zoon Ruud, schoondochter Chaja en Hannah tijdens een weekend een vakantiehuisje te boeken in de buurt.

Wij gaan dan met de auto naar het startpunt waarna Ruud ons op het einde van de tocht komt ophalen en ons naar onze auto terugbrengt.

Van daaruit gaan we terug naar ons vakantiehuis en maken we er nog samen een gezellig weekend van.

Terug gaan naar de auto met het openbaar vervoer is bijna niet te doen.

Voor ons een mooie oplossing en zo “snijdt het mes van 2 kanten”.

In principe hebben we de Eifelsteig van Kornelimünster tot Manderscheid dus op en neer gelopen ruim 460 Km. De Eifelsteig zelf is 316 Km. We zijn dus ruim over de helft maar de Etappes worden zwaarder.

We hadden gehoopt dat de “weergoden” ons toch een stukje gezind zouden zijn vandaag, maar al gauw komen wij erachter dat dit een ijdele hoop is.

Ongeveer een kilometer na onze start komen we al bij een prachtig uitzicht op de 2 burchten van Manderscheid de “Oberburg” en de “Niederburg”, deze hebben we al eens kunnen bewonderen op het eindpunt van onze vorige etappe. Alleen onder héél andere weeromstandig heden.

Nu een troosteloze aanblik!

We bevinden ons nu op het bekende en prachtige  “Lieserpfad”,  niets meer dan een klein smal bospaadje dat zich hoog boven het riviertje  Lieser (nu een rivier) tegen en over de berghellingen slingert naar ons einddoel.

Op de etappe naar Manderscheid hebben wij hier ook al kennis meegemaakt en kwamen toen tot de conclusie dat we dit niet graag bij regenval (vanwege de gladheid) wilden bewandelen.

Vandaag zullen wij erachter komen hoe dat dan is.

Zo is het Lieserpfad bijna de hele tijd tot ons einddoel en op deze plaats heb je dan nog overlevingskansen als je uit glijdt, de meeste tijd is de afgrond steil naast het pad.

Gelukkig wordt het pad goed onderhouden en zijn, daar waar het onmogelijk is het pad verder te volgen, de nodige bruggetjes tegen de wand aangebracht en ook de bruggetjes over de Lieser zijn al snel na de overstromingen van de laatste jaren hersteld of volledig vernieuwd.

Normaliter zijn we bekend met deze paden maar als regent begeven wij ons daar liever niet.

Ook mijn ouderdom, korter bij de 75 jaar als bij de 74 jaar maakt het niet gemakkelijker.

Mijn linkerbeen met een klapvoet, als gevolg van Hernia en mijn rechterknie als gevolg van slijtage speelt me parten.

Hierdoor voel ik met een linkerbeen niet of stevige ondergrond heb of dat ik tegen een boomwortel of uitstekende steen stap.

Rechts kan ik soms het hoogteverschil in het pad van soms wel meer als 30 cm niet meer overbruggen en moet ik uitkijken dat ik door mijn knie ga waardoor ik het evenwichtig verlies.

Zonder stok zou de tocht voor mij onmogelijk zijn, maar gelukkig is mijn conditie nog uitstekend en op vlakke stukken heb ik geen enkel probleem.

Op paden zoals deze moet ik goed mijn aandacht erbij houden desondanks is het nog steeds genieten voor mij in deze omgeving.

Gelukkig zijn er de schuihutten, vaak bij een adembenemend uitzichtspunt, waar men even in alle rust  “op adem” kan komen.

Gelukkig is het niet druk op een dergelijk regenachtige dag en hebben we wienig last van tegenliggend verkeer op wandelaars die ons willen inhalen. Dat betekend dat ons tempo nog niet zo verkeerd is ondanks mijn handicaps.

Dat er toch nog groepen onderweg zijn merken we veelal bij de rustplekken.

De rivier de Lieser was bij ons bekend als een rustig voortkabbelend bergriviertje, de hevige regenval als gevolg van de klimaatverandering heeft hierin verandering gebracht.

Ondanks de regen, gladheid, het gevaar te vallen/struikelen en de vele hoogte verschillen is het voor ons genieten op deze tocht waar we toch wel zo’n  6,5 uur door een volledig onbewoond gebied lopen en overgeleverd zijn aan de natuur.

Rond 3 uur ’s-middags nemen we gezien de weeromstandigheden en het invallen van de duisternis te tocht niet af te maken en door te lopen naar het eindpunt van deze etappe bij Abtei Himmerod.

Bij 01WP (Links zuweg Grosslitchen) zullen we de weg nemen naar Grosslitchem (3 km) en nemen contact op met onze zoon Ruud dat deze onze hier op een afgesproken punt ophaalt en ons van daaruit terug zal brengen naar onze auto in Manderscheid.

We moeten dan namelijk ook nog terugkeren naar ons vakantie verblijf in Kröv (Traben-Trarbach aan de Mosel) een afstand van 40 Km en we willen voor de duisternis daar aankomen.

01WP (Links zuweg Grosslitchen)

Vanaf hier zou het nog zo’n 5 km zijn naar het eigenlijke eindpunt van de etappe, gezien de tijd die we nodig hadden om op dit punt te komen (13 km) lijkt het ons niet verstandig om door te lopen, mede gezien het feit dat de omgeving niet vlakker zal zijn als het stuk dat we hebben afgelegd.

De afstand van hier naar Grosslitchen is 3 Km, relatief vlak maar goed begaanbaar en het grootste gedeelte over geasfalteerde weg.

Onze volgende etappe van Himmerod – Bruch 20,5 km zal dus dan hier moeten beginnen en daardoor 5 Km langer worden.

Het uiteindelijke eindpunt van de Eifelsteig Trier is dus nog 70 Km van ons verwijderd en zal hoogstwaarschijnlijk nog mooier en…………moeilijker worden.

195 BELLEVAUX (Rocher de Falize) 10.4 Km

Route gelopen: 18 mei 2023.

Start/Finish

Rue Saint Aubin 7 – BELLEVAUX

Parkeerplaats tegen over de Kerk

Ons startpunt ligt vandaag bij de kerk van Bellevaux in de Waalse delgemeente Bellevaux-Ligneuville, onderdeel van de gemeente Malmedy in de Belgische provincie Luik.

Na een lange periode van slecht weer met bijzonder veel regenval is het de bedoeling dat we de Rotsen van Falize gaan bezoeken.

Evenals de Eifel hebben ook de Ardennen veel te lijden gehad door deze hevige regenval waardoor veel rivieren buiten hun oevers traden en waardoor veel paden, bruggen en oversteekplaatsen zijn weggespoeld.

Regelmatig krijg ik van bezoekers van mijn site klachten dat de routes zwaar zoniet onbegaanbaar zijn.

Dit heeft alles te maken met deze overstromingen van de laatste jaren, dus het is altijd aan te raden als je voor een route kiest, te kijken wanneer deze route door ons is gelopen.

De omgeving is overweldigend, prachtige natuur en mooie uitzichten, het is alleen jammer dat hoe korter wij in de buurt van Falize komen, hoe meer we last gaan krijgen van de herrie van de cirquit van Francorchamp.

Ondanks het feit dat dit toch wel zo’n 10 km verderop ligt drukt deze herrie toch wel op de rust die deze natuur eigenlijk moet uitstralen behoorlijk.

Snelheid is schijnbaar gerelateerd aan veel geluid, jammer volgens mij kan dat anders.

We hebben de mondvol van veranderingen ter verbetering van de klimaatveranderingen, als ik het eerlijk mag zeggen:

Het is een gelopen race, als de mens hier verbetering  in aan moet brengen kunnen we de zaak vergeten.

Uiteindelijk zal de natuur dit probleem zelf op gaan lossen, in dat geval zal de mens het nakijken hebben.

Een paar kilometer achter Falize bereiken we ons doel:

Rocher de Falize

Een schitterende plek om even te pauzeren en te genieten van het prachtige panorama over de vallei van de Warche en het Ardense landschap.

Eeen meer dan 70 m hoge en 50 m brede rots die bestaat uit kwartsiet, een gesteente dat bestand is tegen de kracht van de wind en de erosie door het water.

Daarna keren we terug langs de oever van de rivier La Warche, waarbij de eerste kilometers toch wel erg moeilijk begaanbaar zijn omdat het eigenlijke pad is weggeslagen door de overstromingen.

De eerste kilometers moet men schuin tegen de bergrand een weg proberen te vinden, waarbij men goed moet uitkijken om niet naar beneden te glijden of te struikelen over uitstekende boomwortels.

Het bewaren van het evenwicht is hierbij wel heel belangrijk.

Verderop wordt komt  en weer op een breder pad en kan men genieten van het uitzicht op de Warche.

074 LEMIERS (Schneeberg)-VAALS-HOLSET-LEMIERS 11.8Km

hanskosterwandelroutes

 

 

 

 

 

 

 

 

Route gelopen: 1 oktober 2016.

Route gelopen: 27-04-2018.

Route gelopen: 03-01-2023.

 

Start/Finish

Parkeerplaats ROOD GROEN LVC
Oude Akerweg 153 – LEMIERS/VAALS

Het lag in eerste instantie in de bedoeling om deze route te starten in Oud Lemiers. Voor de Nederlanders nogal omslachtig om dit gehuchtje te bereiken, hoogstwaarschijnlijk omdat het precies op de grens ligt van Nederland en Duitsland. Het navigatiesysteem van de auto stuurde ons helemaal over Aken om. Oud Lemiers ligt namelijk precies tussen het Nederlandse Lemiers en het Duitse lemiers in.

Zodoende hebben we besloten om deze wandeling te laten starten op de parkeerplaats van de voetbalclub ROOD GROEN LVC van Lemiers.

Rijksweg Mamelis-Lemiers N278 richting vaals ter hoogte van Lemiers (kerk) rechts afslaan (Klaasvelderweg) en na ongeveer 700m links afslaan (Oude Akerweg) deze 400m blijven volgen en u komt aan de parkeerplaats.

 Vanaf deze parkeerplaats lopen…

View original post 349 woorden meer

194 OLNE-NESSONVAUX-FORÊT-SAINT HADELIN-OLNE 15.7 Km

Route gelopen: zondag 7 augustus 2022

START / FINISH

Rue Village 69, OLNE (België)

De hoogtemeters en het aantal kilometers geven al aan dat dit geen makkelijke tocht zal zijn, waarbij de temperatuur ook een rol zal spelen.

Veel hoogtemeters is meestal ook een garantie voor prachtige panorama’s en ook deze route zal daar geen gebrek aan hebben.

Voordat we het plaatsje Nessonvaux bereiken moeten we een behoorlijk steile afdaling maken van meer dan 150 meter, daarbij komt ook nog dat het pad smal en op sommige plaatsen onbegaanbaar is.

Nessonvaux, het kleine plaatsje aan de Vesdre heeft zich eigenlijk ontwikkeld rond een smederij (Cour Monville) rond 1500.
Echter in de 19e eeuw kwam er industrie in Nessonvaux, een arme emigrantenfamilie uit de Verenigde Staten, de famile Riga, vestigde er zich en had enkele geweerlopen in damaststaal (gevouwen staal) bij zich.
Deze werden sindsdien in grote getale in Nessonvaux vervaardigd voor de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865). Bijna alle watermolens in de buurt, die tot toen graan maalden, werden omgebouwd ten behoeven van de fabrocage van geweerlopen. Er kwamen fabrieken met smeedhamers en daarnaat verrezen tal van kleine smederijen.

Verder was er nog een andere industrie n.l. de wolspinnerij en van 1904 tot 1958 was er de automobielfabriek Imperia.

De Vesdre, hier laat de rivier zich van z’n lieflijke kant zien.

In Juli 2021, een jaar geleden zorgde ze nog voor dood en vernieling, aanhoudende hevige regenval zorgde ervoor dat zij op een gigantische manier buiten haar oevers kon treden.

De gevolgen hiervan zijn nog op verschillende plekken te zien.

Na even te hebben uitgerust bij deze rivier beginnen we weer aan onze tocht en worden alweer direkt getrakteerd op een behoorlijke klimpartij.

En ook deze keer blijft het niet bij een klimpartij voordat we het plaatsje Forêt bereiken.

Forêt place du village

Als er geen auto’s hadden gestaan zou je denken dat je zo het begin van de vorige eeuw instapt, Forêt zou zo het decor kunnen zijn voor een film die zich afspeelt in het begin van de 20e eeuw.

Het ligt op 260 meter op het Plateau van Herve omringt door het dal van de Magne en het dal van de Vesdre, beide begroeid met dichte bossen.

Ook nu vraag ik mij weer af waarom al die mensen het zich aandoen om toch die enorme afstanden te overbruggen om te genieten van hun vakanties.

De rust en de schoonheid van de natuur en omgeving is hier te vinden, geen massa toerisme dus geen stress, maar misschien is dat wel hetgeen wat de mensen zoeken.

We lopen nog even tot aan het Chateau Forêt dat even buiten het “centrum” van Forêt ligt.

Dan beginnen we aan een stevige afdaling waarbij we in de verte uitzicht hebben op de Carriere du Bay-Bonnet een afgraving van kalksteen, gips, krijt en leisteen t.b.v. de bouwindustrie.

Waar men in Nederland (Ency- Maastricht) hiermee gestopt is gaat men in België gewoon door met vernieling van de natuur.

We dalen echter maar zo’n 100 meter af tot op 160 meter om daarna weer te gaan klimmen naar het op 180 meter gelegen Saint Hadelin.

Ook weer een kerkje omringd door een paar huizen, zo idyllisch, zo rustig.

En dat allles op nog geen 50 km van Maastricht en Aken en nog geen 16 km van Luik.

De Toscane waar de omgeving best wel mee te vergelijken valt, is van deze steden 1200 km verwijderd, zou daarin het verschil zitten.

Ik wil deze streek niet promoten om hier ook het massa toerisme naar toe te lokken, verre van dat maar……..

Laat al die mensen toch eens ophouden met hun verhalen over de schoonheid die ze hebben mogen ervaren op hun dure, verre, drukke en daardoor gestresste reizen.

Ik ben op veel plaatsen op de wereld geweest en als ik eerlijk moet bekennen, het is overal prachtig.

Het punt is, je moet het zelf zien, zelf ontdekken en er zelf van genieten en niet omdat dit je op een of andere manier is aangepraat.

De laaste 2,5 km bestaan uit eerst een flinke klim en daarna zo’n beetje klimmen en dalen maar dan op kleine afstaandjes, uiteindelijk moetn we toch weer finishen op 230 meter.

Wat ben ik blij dat ik dit gezien mijn leeftijd nog altijd kan…………..!

193 BILSTAIN-DOLHAIN-LIMBOURG-HALLOUX-ANDRIMONT-BILSTAIN 13.4 Km

Route gelopen:  29 april 2022.

Start/Finish

Nouvelle Route 42 – BILSTAIN / Dalhem

Parkeerplaats bij de Kerk

Misschien vinden sommige mensen het vreemd dat deze route begint met een foto die geen prettige gedachte bij ons oproept.

Sommige kerkhoven, vooral zéér oude zijn het bezichtigen waard en daar is dit kerkhof toch wel een voorbeeld van.

Op de voorgrond zien wij nog het lijkhuisje en we vragen ons af of dit nog steeds in gebruik is.

We hoeven echter niet ver te lopen of de prachtige panorama’s brengen ons weer op andere gedachten.

Na 1,5 kilometer bereiken we al het plaatsje Dolhain, een klein stadje wat zo’n 5500 inwoners telt en op een hoogte ligt van 275m. Het bestaat uit 2 delen, beneden aan de rivier de Vesdre ligt Dolhain, het industriële en commerciële centrum met aan de spoorlijn Luik-Aken gelegen station Dolhain-Gileppe.

Het andere gedeelte ligt boven op een rots en is genaamd Limbourg, een zeer oude vesting.

Op de foto zien we de kerk van dit toeristische plaatsje hoog op de rots liggen.

Het lag in onze planning om een kruis hoog op een rots geplaatst te bezichtigen in de veronderstelling dat we van hieruit een prachtig panorama zouden van de omgeving.

We hebben de weg naar dit kruis “Croix de Calvaire” toch in de route laten zitten.

Het bleek achteraf een grote deceptie, de route klopte niet meer, uit eindelijk viel een mevrouw, na heel lang denken, in dat er ooit ergens een kruis op een berg was geplaatst, ons de weg.

Achter een vervallen huis zou een klein kronkel paadje ons uiteindelijk bij het kruis brengen.

We hebben dit paadje gevonden en zijn hierover 60 meter vrij steil omhoog geklauterd, en daarna weer terug en dit alles op een behoorlijk glibberige ondergrond.

Croix de Calvaire stelde dus helemaal niets voor!

Voor mensen zonder klimervaring is het al helemaal niet te doen en zeer zeker niet aan te raden.

Wij hebben het vanaf een meter afstand proberen te bewonderen, maar het was helemaal door struiken begroeid, van een panorama was geen sprake.

We steken daarom de Vesdre (de rivier die bijna een jaar geleden een ramp veroorzaakte) over en lopen langszaam omhoog naar een echt highlight.

LIMBOURG

Wij hebben deze plaats al vaker bezocht met o.a. de routes

054 Bilstain-Limbourg-Bilstain 16 Km

081 Baelen-Limbourg-Goé-Baelen 12.8 Km

Het is echter steeds weer de moeite waard om deze historische stadskern te bezoeken.

Na Limbourg hebben we ongeveer 5 tot 6 kilometer afgelegd, dus het grootste gedeelte van de tocht ligt nog voor ons.

Via Halloux en Andrimont  keren we terug naar Bilstain wandelend door het prachtige glooiende landschap van het land van herve.

192 DALHEM-SAINT ANDRÉ-MORTROUX-BOMBAYE-DALHEM 18.8 Km

Route gelopen:  27 april 2022.

Start/Finish

Rue du Soldat Joseph Dethier 13

Parkeerplaats voor de ingang van de Tunnel van Dalhem

We beginnen deze keer bij het highlight  van de route, we hebben hier voor gekozen omdat als we straks de route hebben gelopen, we in alle rust het plaatsje nog eens kunnen bekijken.

Dalhem  is een plaats/gemeente in de provicie Luik (België) in het Land van Herve, voor het eerst genoemd in 1080.

Buiten de diverse historische huizen en boerderijen zijn er te zien, de Sint-Pancrattiuskerk, de Kasteel Ruïne, Wichet de la Rose en de Spoorwegtunnel onder Dalhem.

We beginnen met de laatste

De tunnel is gebouwd in 1904  en is 135 meter lang hij maakte 2 wereldoorlogen mee waarin hij gebruik werd als schuilplaats voor verzetsstrijders en voor wapens.

Het was een spoorlijn vanuit de mijn in Blegny.

Na het sluiten van de mijn kreeg deze spoorlijn een toeristische bestemming.

Op 5 oktober 1991 vond er een ongeluk plaats op deze spoorlijn, in de trein bevonden zich 117 passagiers waarvan er 17 om het leven kwamen en 11 personen gewond raakten.

De machinist moest op een helling de trein wegens een technisch mankement stopzetten en zette deze op de handrem om te gaan bellen voor hulp bij een nabij gelegen boerderij.

De trein ging echter aan het rollen met alle gevolgen van dien.

Direct bij de uitgang van de tunnel nemen wij het smalle pad rechts omhoog en direkt daarna zo’n 30 meter volgen wij het pad rechts en blijven dit volgen.

Het pad brengt ons over de tunnel naar de Rue du General Thys die we links inslaan richting het centrum van Dalhem.

We passeren dan Église Saint-Pancrace en verderop Wichet de la Rose, een zeer oude trap en voormalige sluippoort die de vallei verbond met het kasteelfort.

Onder de huizen van dit oude gedeelte van Dalhem bevinden zich obderaardse gangen van kazematten uit de 16^e eeuw.

Als we na Dalhem zo’n 5 kilometer door een prachtig landschap hebben gelopen en de laatste kilometer het riviertje La Richelette hebben gevolgd, beginnen we langzamerhand de verlangen naar een bankje waar we wat kunnen nuttigen en wat kunnen eten.

Spoor rechts volgen

Hier besluiten we de route even te verlaten en volgen de route niet links maar slaan rechts af op zoek naar een eventueel bankje.

Na 200 meter vinden wij een bankje bij een kasteel wat wij hier helemaal niet hadden verwacht.

Chateau Cortils

Het landgoed zou gesticht zijn in de Karolingische tijd rond 941 en heeft als basis een donjon die de bewoners moest beschermen.

Door de eeuwen heen is er gebouwd en verbouwd aan dit kasteel waardoor het nu een uitgebreid gebouwencomplex is, waarvan het hoofdgebouw vier verdiepingen telt met een iets hogere schoorsteen die er bovenuit stekt.

Dit hoofdgebouw dateert uit 1700.

Verder bestaat het uit een terras, een kapel en nog een vierkante toren en aan de voorzijde een vleugel die eindigt bij een wagenpoort uit 1853 en die geeft weer toegang tot de naast gelegen kasteelboederij.

Een aardige mevrouw uit Amersfoort vertelde ons dat zij met hun gezin een gedeelte voor het weekend hadden gehuurd en dat zij nog enkele dagen hadden nageboekt.

Met andere woorden het kasteel wordt dus geëxploiteerd als gasten verblijf

De locatie is geweldig en ligt in het dal van de Ruisseau de Loneu.

Men kan er geweldig wandelen en volgens die mevrouw was er van alles te doen.

Vanuit dit rustpunt lopen we terug naar de route richting Saint-André, waar we door het Bois de Mortroux en langs het riviertje Rau D’Asse naar Mortroux lopen.

Achter Mortroux lopen we een stuk over de oude spoorlijn richting Dalhem tot we parallel lopen met de Val de la Berwinne, die we rechts inslaan en na een paar meter links het smalle pad omhoog nemen.

Dit pad, ongeveer 650 meter lang, is zeer moeilijk begaanbaar.

Het zou best eens kunnen zijn dat als het lang geregend heeft dit pad in een riviertje veranderd. Eventueel kan men de verharde weg blijven volgen en de eerste weg links nemen men komt dan weer op de route uit.

Monument gevallene 1^e en 2^e wereldoorlog
Bombaye

Vindplaats tussen Bombaye en Dahlem bij de bank op de Chemin du Suisse

Als we op een afstand dit kasteel zien liggen zijn we niet ver meer van ons Start en Finish punt.

Kasteel Dalhem

Uitzicht op Dalhem

188 SCHLOSS BURGAU (Stockheimer- & Burgauer Wald) 13 Km

Route gelopen:  20 april 2022

Start/Finish

Friedhofstrasse 38-44 – KREUZAU / Düren

Parkeerplaats bij het kerkhof

Makkelijke maar prachtige wandelroute door o.a. Stockheimerwald en Burgauerwald en een bezoek aan Schloss Burgau.

Een gemakkelijke gezinswandeling met weinig klimpartijen.

Schloss Burgau

Schloss Burgau, een waterburcht ligt op een eiland van circa 50 meter doorsnede. De naam moet gelezen worden als Burg-Au, dus burcht in de Au (beemden langs de rivier).

Het was eerst een Motte van rond 1100, in de 14^e eeuw werd het een echte burcht met de eerste vermelding 19 november 1313.

De woontoren stamt uit de Middeleeuwen.

Het geheel werd in de jaren 1920 omgevormd tot een toeristisch trekpleister, in de 2^e wereldoorlog leed de burcht zware schade waarvan het herstel pas in 1974 startte.

Via het prachtige landschap tussen Niederau en Kreuzau lopen we weer terug naar Start.

Vanaf Finish volgen wij het spoor (rechts) zo’n 650 meter terug naar Start.