193 BILSTAIN-DOLHAIN-LIMBOURG-HALLOUX-ANDRIMONT-BILSTAIN 13.4 Km

Route gelopen:  29 april 2022.

Start/Finish

Nouvelle Route 42 – BILSTAIN / Dalhem

Parkeerplaats bij de Kerk

Misschien vinden sommige mensen het vreemd dat deze route begint met een foto die geen prettige gedachte bij ons oproept.

Sommige kerkhoven, vooral zéér oude zijn het bezichtigen waard en daar is dit kerkhof toch wel een voorbeeld van.

Op de voorgrond zien wij nog het lijkhuisje en we vragen ons af of dit nog steeds in gebruik is.

We hoeven echter niet ver te lopen of de prachtige panorama’s brengen ons weer op andere gedachten.

Na 1,5 kilometer bereiken we al het plaatsje Dolhain, een klein stadje wat zo’n 5500 inwoners telt en op een hoogte ligt van 275m. Het bestaat uit 2 delen, beneden aan de rivier de Vesdre ligt Dolhain, het industriële en commerciële centrum met aan de spoorlijn Luik-Aken gelegen station Dolhain-Gileppe.

Het andere gedeelte ligt boven op een rots en is genaamd Limbourg, een zeer oude vesting.

Op de foto zien we de kerk van dit toeristische plaatsje hoog op de rots liggen.

Het lag in onze planning om een kruis hoog op een rots geplaatst te bezichtigen in de veronderstelling dat we van hieruit een prachtig panorama zouden van de omgeving.

We hebben de weg naar dit kruis “Croix de Calvaire” toch in de route laten zitten.

Het bleek achteraf een grote deceptie, de route klopte niet meer, uit eindelijk viel een mevrouw, na heel lang denken, in dat er ooit ergens een kruis op een berg was geplaatst, ons de weg.

Achter een vervallen huis zou een klein kronkel paadje ons uiteindelijk bij het kruis brengen.

We hebben dit paadje gevonden en zijn hierover 60 meter vrij steil omhoog geklauterd, en daarna weer terug en dit alles op een behoorlijk glibberige ondergrond.

Croix de Calvaire stelde dus helemaal niets voor!

Voor mensen zonder klimervaring is het al helemaal niet te doen en zeer zeker niet aan te raden.

Wij hebben het vanaf een meter afstand proberen te bewonderen, maar het was helemaal door struiken begroeid, van een panorama was geen sprake.

We steken daarom de Vesdre (de rivier die bijna een jaar geleden een ramp veroorzaakte) over en lopen langszaam omhoog naar een echt highlight.

LIMBOURG

Wij hebben deze plaats al vaker bezocht met o.a. de routes

054 Bilstain-Limbourg-Bilstain 16 Km

081 Baelen-Limbourg-Goé-Baelen 12.8 Km

Het is echter steeds weer de moeite waard om deze historische stadskern te bezoeken.

Na Limbourg hebben we ongeveer 5 tot 6 kilometer afgelegd, dus het grootste gedeelte van de tocht ligt nog voor ons.

Via Halloux en Andrimont  keren we terug naar Bilstain wandelend door het prachtige glooiende landschap van het land van herve.

192 DALHEM-SAINT ANDRÉ-MORTROUX-BOMBAYE-DALHEM 18.8 Km

Route gelopen:  27 april 2022.

Start/Finish

Rue du Soldat Joseph Dethier 13

Parkeerplaats voor de ingang van de Tunnel van Dalhem

We beginnen deze keer bij het highlight  van de route, we hebben hier voor gekozen omdat als we straks de route hebben gelopen, we in alle rust het plaatsje nog eens kunnen bekijken.

Dalhem  is een plaats/gemeente in de provicie Luik (België) in het Land van Herve, voor het eerst genoemd in 1080.

Buiten de diverse historische huizen en boerderijen zijn er te zien, de Sint-Pancrattiuskerk, de Kasteel Ruïne, Wichet de la Rose en de Spoorwegtunnel onder Dalhem.

We beginnen met de laatste

De tunnel is gebouwd in 1904  en is 135 meter lang hij maakte 2 wereldoorlogen mee waarin hij gebruik werd als schuilplaats voor verzetsstrijders en voor wapens.

Het was een spoorlijn vanuit de mijn in Blegny.

Na het sluiten van de mijn kreeg deze spoorlijn een toeristische bestemming.

Op 5 oktober 1991 vond er een ongeluk plaats op deze spoorlijn, in de trein bevonden zich 117 passagiers waarvan er 17 om het leven kwamen en 11 personen gewond raakten.

De machinist moest op een helling de trein wegens een technisch mankement stopzetten en zette deze op de handrem om te gaan bellen voor hulp bij een nabij gelegen boerderij.

De trein ging echter aan het rollen met alle gevolgen van dien.

Direct bij de uitgang van de tunnel nemen wij het smalle pad rechts omhoog en direkt daarna zo’n 30 meter volgen wij het pad rechts en blijven dit volgen.

Het pad brengt ons over de tunnel naar de Rue du General Thys die we links inslaan richting het centrum van Dalhem.

We passeren dan Église Saint-Pancrace en verderop Wichet de la Rose, een zeer oude trap en voormalige sluippoort die de vallei verbond met het kasteelfort.

Onder de huizen van dit oude gedeelte van Dalhem bevinden zich obderaardse gangen van kazematten uit de 16^e eeuw.

Als we na Dalhem zo’n 5 kilometer door een prachtig landschap hebben gelopen en de laatste kilometer het riviertje La Richelette hebben gevolgd, beginnen we langzamerhand de verlangen naar een bankje waar we wat kunnen nuttigen en wat kunnen eten.

Spoor rechts volgen

Hier besluiten we de route even te verlaten en volgen de route niet links maar slaan rechts af op zoek naar een eventueel bankje.

Na 200 meter vinden wij een bankje bij een kasteel wat wij hier helemaal niet hadden verwacht.

Chateau Cortils

Het landgoed zou gesticht zijn in de Karolingische tijd rond 941 en heeft als basis een donjon die de bewoners moest beschermen.

Door de eeuwen heen is er gebouwd en verbouwd aan dit kasteel waardoor het nu een uitgebreid gebouwencomplex is, waarvan het hoofdgebouw vier verdiepingen telt met een iets hogere schoorsteen die er bovenuit stekt.

Dit hoofdgebouw dateert uit 1700.

Verder bestaat het uit een terras, een kapel en nog een vierkante toren en aan de voorzijde een vleugel die eindigt bij een wagenpoort uit 1853 en die geeft weer toegang tot de naast gelegen kasteelboederij.

Een aardige mevrouw uit Amersfoort vertelde ons dat zij met hun gezin een gedeelte voor het weekend hadden gehuurd en dat zij nog enkele dagen hadden nageboekt.

Met andere woorden het kasteel wordt dus geëxploiteerd als gasten verblijf

De locatie is geweldig en ligt in het dal van de Ruisseau de Loneu.

Men kan er geweldig wandelen en volgens die mevrouw was er van alles te doen.

Vanuit dit rustpunt lopen we terug naar de route richting Saint-André, waar we door het Bois de Mortroux en langs het riviertje Rau D’Asse naar Mortroux lopen.

Achter Mortroux lopen we een stuk over de oude spoorlijn richting Dalhem tot we parallel lopen met de Val de la Berwinne, die we rechts inslaan en na een paar meter links het smalle pad omhoog nemen.

Dit pad, ongeveer 650 meter lang, is zeer moeilijk begaanbaar.

Het zou best eens kunnen zijn dat als het lang geregend heeft dit pad in een riviertje veranderd. Eventueel kan men de verharde weg blijven volgen en de eerste weg links nemen men komt dan weer op de route uit.

Monument gevallene 1^e en 2^e wereldoorlog
Bombaye

Vindplaats tussen Bombaye en Dahlem bij de bank op de Chemin du Suisse

Als we op een afstand dit kasteel zien liggen zijn we niet ver meer van ons Start en Finish punt.

Kasteel Dalhem

Uitzicht op Dalhem

187 BELLEVAUX-MALMEDY-BELLEVAUX 21.6 Km

Route gelopen: 15 april 2022.

Start/Finish

Rue Saint Aubin 7 – BELLEVAUX / Malmedy

Parkeerplaats tegenover de kerk.

De weersverwachtingen voor deze dag zijn uitstekend en ideaal voor deze wandeling, echter zodra we de autosnelweg E42 verlaten richting startpunt en de heuvels inrijden, wordt het zicht door mist hevig beperkt.

Soms zelf niet meer als 50 meter.

Op het startpunt komt het zonnetje al heel voorzichtig door de mist.

In principe is dit een echte wandelroute, brede wandelwegen en voor een groot gedeelte verhard, dus voor wie 21 Km en 567 hoogtemeters geen probleem vormen is dit een makkelijke wandeling te noemen.

In de dalen en valleien heeft de zon het nog steeds moeilijk, ideaal om van zekere hoogte foto’s te maken.

De panorama’s zullen op deze route weer overweldigend zijn en bijna de hele route kunnen we hiervan genieten.

Malmedy

Een stadje van 12.000 inwoners in de provincie Luik (België) en faciliteitengemeente voor Duitstaligen. Dit wil zeggen:  een Belgische gemeente, gelegen in een eentalig gebied, waarvan grondwettelijk is vastgelegd dat ze gemeentelijke diensten, als burgers daar om vragen, ook in een andere taal moet aanbieden dan in de officiële taal van het taalgebied waarin de gemeente ligt.

Malmedy is ontstaan in 650 rondom de abdij en behoorde sinds de 10^e eeuw samen met Stavelot tot het Abdijvorstendom Stavelot-Malmedy.

Na de Franse annexatie van de Zuidelijke Nederlanden in 1795 behoorde het tot het Ourthedepartement. Het Congres van Wenen wees de Oostkantons ,inclusief Malmedy in 1815 toe aan Pruisen.

Het Verdag van Versailles wees het in 1919 toe aan België.

Tijdens de Slag om de Ardennen in de 2^e Wereldoorlog, dus weer onder Duits bestuur, werden in de herfst van 1944 door de Duitse SS er tientallen Amerikaanse krijsgevangenen gedood.

Deze gebeurtenis staat bekend als het Bloedbad van Malmedy.

De HH. Petrus, Paulus en Quirinuskathedraal, de voornaamste kerk in Malmedy, aanvankelijk de addijkerk van de Abdij van Malmedy die als tweelingabdij samen met de Abdij van Stavelot door de HH Remaclus werd gesticht. Ze is gebouwd tussen 1775 en 1784.

Het is er goed vertoeven in dit stadje dat rijkelijk is voorzien van de horecagelegenheden en hotels.

Als we het stadje verlaten zitten we gelijk weer in de “klim-modus” en heftig ook en als we even achterom kijken hebben we er nog een mooi uitzicht op.

Eigenlijk is de hele route een panorama en het is voor mij moeilijk om een keuze te maken van de vele foto’s.

Soms krijg ik wel eens commentaar waarom er soms zoveel verharde stukken in mijn routes zitten.

De reden hiervoor is dat wij graag door omliggende, vaak karakteristieke, dorpjes komen.

De bouwstijlen en vooral in deze streek vaak mooie kerken en veel voorkomende monumenten trekken hierbij onze aandacht.

We hebben de luxe om door de week te lopen en dan is het bijna altijd, vakantie periodes daargelaten, heel rustig.

Ook beginnen wij altijd zo vroeg mogelijk aan een route, het gaat ons niet zo om het lopen maar te genieten van de natuur en omgeving.

Bijvoorbeeld:

Hier doen wij het voor genieten in alle rust, weg van de alledaagse beslommeringen zonder drang naar prestatie en zo eenvoudig mogelijk. Even nog eens omkijken en werpen een blik in de verte op de E42 waarover we straks weer naar huis rijden, we zijn nu nog maar een paar kilometer verwijderd van Start/Finish.

Weer een dag volop genoten, hopelijk volgen er nog vele.

059 MEMBACH-LA GILEPPE-GOÉ-MEMBACH 14.6Km

 

 

 

 

 

Route gelopen: 4 april 2017

 

 

START/FINISH

Rue Jean Renardy    –  MEMBACH (België)

 

 

Het startpunt voor deze route ligt bij het prachtige kerkje van Membach.

Membach (Waals: Membaxh) is een deelgemeente van de Belgische gemeente Baelen gelegen in de provincie Luik. Het was voor de fusie in 1977 een onafhankelijke gemeente.

De bewoners van de gemeente spreken een Duits/Limburgs grensdialect, maar de gemeente kwam toch aan de Franstalige kant van de taalgrens terecht. Bij vastlegging van de taalgrens in 1963 werd wel de mogelijkheid opengelaten om zo nodig Nederlandse en/of Duitse taalfaciliteiten in te stellen. Dit gebied wordt ook wel de Platdietse streek genoemd.

Tot de opheffing van het hertogdom Limburg hoorde Membach tot de Limburgse hoogbank Baelen. Net als de rest van het hertogdom werd Membach bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek in 1795 opgenomen in het toen gevormde Ourthedepartement.

Ons eerste doel is het ongeveer 5 km verderop gelegen stuwmeer Lac de la Gileppe. De eerste keer dat ik dit stuwmeer met z’n beroemde stuwdam te zien kreeg moet ongeveer in 1957 geweest zijn. Bernard Zweegers eigenaar van “Goudland”  landbouwwerktuigenfabriek in Echt en vader van mijn schoolkameraad Piet Zweegers nam ons vaak mee tijdens de schoolvakantie als hij op zakenreis ging. De dam maakte toen een geweldige indruk op me en nog vaak nadien als ik in de gelegenheid was deed ik deze stuwdam aan.

Zoals gewoonlijk maak ik geen gebruik van bestaande routes en kan het zijn dat de paden vaak moeilijk begaanbaar zijn of soms moeilijk te vinden omdat er niet vaak gelopen wordt. Het lopen op een navigatiesysteem is dus ook hier weer een vereiste.

Het is duidelijk merkbaar dat we ons al gauw aan het begin van de Hoge Venen bevinden de grond is op sommige plaatsen erg moerassig en we maken dankbaar gebruik van onze wandelstok, die we altijd bij ons hebben, om voor ons de grond af te tasten.

Lac de la Gileppe (info: 026 Tour du Lac (Gileppe) 14 Km)

Van hieruit beginnen we eigenlijk al aan onze terugtocht en volgen een paar kilometer het riviertje Borchêne dat op een gegeven moment uitmond in de rivier De Vesdre.

Helaas wordt de stilte steeds meer verstoord door harde techno muziek, wat achteraf bleek te worden veroorzaakt door een carnavalsoptocht die zich verderop aan het opstellen was.

Verkeerde dag gekozen want op dat tijdstip schijnt in die omgeving een soort van half vasten te worden gevierd.

Goé

 

Weer zo’n typisch klein maar prachtig Ardennen dorpje, het wordt al in 1145 geneomd als Goleche, later als Golheis. Tot de opheffing van het hertogdom Limburg hoorde Gulke tot de Limburgse hoogbank Baelen. Net als de rest van het hertogdom werd Gulke bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek in 1795 opgenomen in het toen gevormde Ourthedepartement.

Op weg naar dit dorpje kwamen we er achter waar de technomuziek vandaan kwam waar we toch zo’n 1,5 uur van mochten genieten.

Toch was het in het dorpje zelf best wel leuk om te ervaren hoe hier carnaval wordt gevierd, hoogstwaarschijnlijk omdat men in deze dorpjes weinig of geen horecagelegenheden tegenkomt viert men het feest in party tenten aan huis.

Héél gezellig!

Daarna zijn het nog enkele kilometers terug naar Membach START/FINISH

 

081 BAELEN-LIMBOURG-GOÉ-BAELEN 12.8Km

 

 

 

 

 

 

 

Route gelopen: 26 maart 2017.

START/FINISH

Rue de Léglise – Baelen

 

Baelen, in het Nederlands ook gespeld als Balen (Waals Bailou), is een plaatsje en gemeente in de provincie Luik in België.

Weer zo’n typisch plaatsje in de Oost-Kanton waar een  Duits-Nederlands (Ripuarisch–Limburgs) grensdialect  wordt gesproken.

Deze de gemeente kwam toch aan de Franstalige kant van de taalgrens terecht. Bij vastlegging van de taalgrens in 1963 werd wel de mogelijkheid opengelaten om zo nodig Nederlandstalige en/of Duitstalige faciliteiten in te stellen. Dit gebied wordt ook wel de Platdietse streek genoemd.
Tot de opheffing van het hertogdom Limburg was Baelen de hoofdplaats van een van de vijf Limburgse hoogbanken. Net als de rest van het hertogdom werd Baelen bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek in 1795 opgenomen in het toen gevormde Ourthedepartement.
Recent is door verzamelaar/historicus een grenssteen teruggevonden die stamt uit 1620. Deze driekantige grenssteen vermeldt aan twee kanten BALEN (voor Baelen) en aan de derde kant HC (voor Hendrik-Kapelle). Deze grenssteen is inmiddels gerestaureerd en kan worden bezichtigd voor het gemeentehuis van Lontzen.

Het is nog redelijk fris en vroeg als we aan deze tocht beginnen, maar het zonnetje schijnt en dat maakt de omgeving nog mooier.

Direct buiten Baelen worden we al geconfronteerd met een prachtig landschap, waarbij ik toch nog wel eens wil benadrukken dat men zich af en toe toch wel de moeite moet nemen om eens achterom te kijken.

We zetten onze tocht door richting het riviertje de Vesdre.

De Vesder (Duits: Weser; Frans: Vesdre; Waals: Aiwe di Vesse) is een rivier van 60 km lengte in de Ardennen, waarvan ze de noordelijke grens vormt. Ze behoort tot het stroomgebied van de Maas en loopt bijna geheel door de provincie Luik. Haar belangrijkste zijrivieren zijn de Getzbach, de Helle, de Gileppe en de Hoëgne. De rivier stroomt door de naar de rivier vernoemde Vesdervallei.

De Vesder ontspringt onder de naam Weser in de Hoge Venen dicht bij de Duitse grens, die ze voor het stadje Roetgen voor enkele kilometers oversteekt. Weer terug op Belgisch grondgebied bereikt de Vesder het Meer van Eupen (1951) met een 63 meter hoge stuwdam, de Vesderstuwdam. Westelijker volgen de steden Limburg en Verviers, waar zich dankzij de goede kwaliteit van het water van de Vesder een bloeiende textielindustrie ontwikkelde.

De Vesder mondt in Chênée bij Luik uit in de Ourthe, die een drietal kilometer verder in de Maas uitmondt.

Enkele plaatsen aan de Vesder zijn Roetgen, Eupen (Benedenstad), Limburg (Benedenstad), Verviers, Pepinster, Trooz en Chaudfontaine.

Bij Chaudfontaine ligt het Fort Chaudfontaine dat de vallei van de Vesder domineert. Dit fort maakt deel uit van de fortengordel rond de stad Luik.

We gaan richting Dolhain beneden aan de rivier de Vesdre, daarboven hoog op een rots ligt de vesting LIMBOURG gesticht omstreeks het jaar 1000 en had de reputatie onneembaar te zijn.

LIMBOURG (voor meer info zie route 054 Bilstain-Limbourg-Bilstain)

Als we de beklimming naar Limbourg hebben gehad dalen we af naar

GOÉ

De naam van dit dorpje kwam al in 1145 voor als Goleche, later als Golheis. Tot de opheffing van het hertogdom Limburg hoorde Gulke tot de Limburgse hoogbank Baelen. Net als de rest van het hertogdom werd Gulke bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek in 1795 opgenomen in het toen gevormde Ourthedepartement.

Dan is het nog enkele kilometers terug naar Baelen Start/Finish.

075 EUPEN-WESERTALSPERRE-EUPEN 14.9 km

 

 

 

 

 

 

 

Route gelopen: 3 oktober 2016.

START/FINISH

FC EUPEN – Judenstrasse – EUPEN
Parkeerplaats: Panorama

 

Voor de Limburgers hoef ik over EUPEN niet veel te vertellen, de meesten zijn wel eens een keer in dit gezellige stadje in Oost-België, provincie LUIK en arrondissement VERVIERS, nabij de Duitse Grens¸al eens geweest. Of op z’n minst doorgekomen.
Ondanks dat het plaatsje in België (Wallonië) ligt wordt er hoofdzakelijk Duits gesproken.
Eupen bestaat uit een boven- en benedenstad en ligt aan het riviertje de Vesder.
De geschiedenis leert ons dat het diverse keren dan weer bij Duitsland en dan weer bij België behoorde.
Zodoende spreekt 90% van de bevolking Duits en de overige 10% Frans of andere talen, het oorspronkelijke dialect is platdiets, een soort van Limburgs dialect.
Samen met Sankt Vith, Amel, Bülllinge, Bütgenbach en Burg Reuland vormt het de Duitstalige Gemeenschap van België.

We starten bij het voetbal terrein van de FC Eupen en lopen de Panorama af, men had voor deze straat geen betere naam kunnen verzinnen.

 

 

 

 

De eerste kilometers lopen door Eupen (bovenstad)

 

 

 

 

Vanaf hier lopen we klimmend en dalen met hoogte verschillen van soms wel 60m door een bosrijke omgeving.

 

 

 

 

Op dit stuk komen we weinig of geen plekjes tegen waar we even kunnen rusten en iets eten, de eerste rust plaats is “Helle Hill” zo’n 3km verderop.
Ondanks dat het maar 3km is moet men er toch rekening mee houden dat alleen dit stuk toch wel meer als een uur in beslag zal nemen vanwege de hoogte verschillen.
Proviand en zeker drinken meenemen op deze tocht is toch wel een must.

(1e rustplaats)

Na goed gerust te hebben gaan we verder, nog altijd in een bosrijke omgeving richting de Wesertalsperre. Eerst nog eens 100m stijgen om daarna 40m te dalen. Dit stuk is 5 km., dus toch ongeveer 1 uur en 3 kwartier. Al gauw is dit duidelijk te merken aan de weersomstandigheden.

 

 

Wesertalsperre

Boven de Wesertalsperre, rechts van de uitkijktoren ligt een restaurant waar we iets kunnen nuttigen.

 

 

 

 

Voor uitgebreide info m.b.t. tot de Wesertalsperre zie Route 049 EUPEN rond om de WESERTALSPERRE 13,2 km

Via een prachtig landschap dalen we weer geleidelijk af naar Eupen waar we zeker het centrum, met zijn gezellige terrasje, zullen bezoeken.

 

 

 

 

054 Bilstain – Limbourg – Bilstain (B.) 16 Km

Route gelopen: 01-06-2014.

Start/Finish:

Parkeerplaats aan de “Au Pairon” in Bilstain
Een parkeerplaatsje bij de kerk.

Bilstain is te bereiken via de snelweg Maastricht/Luik, maar de mooiste route is als we de afslag Eijsden nemen en binnen door gaan via Mesch richting Battice. Even voor Battice kunnen we al genieten van de prachtige panorama’s onderweg die we blijven zien tot in Bilstain.

Bilstain is een héél klein dorpje tussen Verviers en Eupen, we kunnen er parkeren op het parkeerplaatsje bij de Kerk voor een basketbalveldje.

De route zelf (16km) is één grote bezienswaardigheid maar ik moet er wel bij zeggen dat er grote hoogteverschillen moeten worden overwonnen.

Na zo’n 3,5 Km bereiken we het plaatsje Andrimont, we zijn dan al een paar keer door enkele poortjes moeten gaan in de weilanden. Dit zijn behoorlijke weilanden die we soms rechtdoor over moeten steken, dus goed in de buurt van het spoor blijven. Ook is het zo dat de koeien er vaak grazen, over het algemeen gesproken vriendelijke dieren die soms banger zijn voor ons dan wij voor hen. Ga nooit achter deze dieren jagen of proberen ze te verdrijven.

Als we zo’n 9 Km hebben gelopen staan we voor Limbourg, de route maakt hier een scherpe bocht naar links maar als we rechtdoor lopen arriveren we na een paar meter het centrum van het historische stadje. Het zeker de moeite waard om dit stadje te bezichtigen en daarna terug te keren na het punt waar we de route hebben verlaten.

LIMBOURG

Limbourg , of te wel Limburg in het Vlaams, is een werkelijk prachtig oud plaatsje gebouwd bovenop de heuvels rondom Eupen. De huizen van het dorpje stammen uit de 17e en 18e eeuw en zien er uit alsof de tijd er stil is blijven staan. Limbourg is gebouwd rondom een centraal marktpleintje met daaromheen enkele kleine straatjes. Op het plein staat het stadhuis de waterpomp en het belangrijkste en enige café, restaurant van het dorp. Veel toeristen zul je hier nog niet treffen, veel bekendheid kent het dorpje nog niet. Het is een erg leuk dorp om even door te wandelen en eventueel ook een korte wandeling door de omgeving te doen. De vergezichten die je vanuit het dorp hebt zijn werkelijk prachtig.

Limbourg kent een roerige geschiedenis. Het stadje ontstond rondom de vesting die daar in de vroege middeleeuwen werd gebouwd en uitgroeide tot de hoofdstad van het hertogdom Limbourg. Het stadje werd door zijn strategische ligging verschillende malen belegerd en veroverd en uiteindelijk ontmanteld door de Franse Zonnekoning. Het levert het stadje uit aan de Spanjaarden. Limbourg wordt in de tijd ook vaak bezocht door vele beroemdheden. De Graaf de Medici en Koning Jozef II van Oostenrijk sliepen ooit hier in de herberg. Tijdens een grote brand in 1834 gaan veel oude huizen verloren. Deze worden later echter mooi opgebouwd. In het stadhuis aan het marktplein kun je oude foto’s en een maquette zien van het stadje Limbourg. Loop ook even naar de kerk toe. Hoewel niet altijd toegankelijk is het ook aan de buitenkant een aardig object om te bekijken.

Als we terug zijn op het punt waar we de route hebben verlaten vervolgen we deze weer, lopen door een heuvelachtig landschap met alweer weilanden en steken na een aantal kilometers het riviertje de Vesdre over.

Aangekomen aan de brede N61 Verviers/Dolhain slaan we deze links in waarna deze weer na een aantal meters rechts verlaten en de bossen in duiken. Nu begint het echte klim en daal werk en na 3 km bereiken we weer Bilstain. START/FINISH

052 RAERENERWALD 17Km.

 

 

 

 

 

 

 

 

Gelopen: 05-05-2014.

START/FINISH

Parkeerplaats op het einde van de Waldstrasse daar waar deze uitkomt op de splitsing van de Schönefelderweg en de Vennstrasse in Raeren (België).

Kruis bij de parkeerplaats START/FINISH

Raeren is het snelste te bereiken via de grensovergang Heerlen/Aachen en vanaf de grens is het nog zo’n 32 Km.
Het is een dorpje in de Oostkantons en ofschoon men er Duits spreekt is het eigenlijk een onderdeel van België enkele kilometers verwijderd van het beter bekende plaatsje Eupen.

Ofschoon er best wel voldoende brede wandelwegen en routes zijn heb ik bij het uitzetten van de route gekozen voor de smalle bospaadjes om op deze manier de beekjes “Weser” en “Eschbach” te kunnen volgen.

Voor deze route is een goed navigatiesysteem noodzakelijk want de route wordt niet door bordjes aangegeven en omdat men vaak riviertjes (zij riviertjes van de Weser en/of Eschbach moet oversteken moet men vaak iets van de route afwijken via het navigatiesysteem kan men dan het spoor volgen.
Deze riviertjes kunnen bv na enige dagen regen vol water staan en kan men deze op de plaats waar de route loopt dan niet oversteken en moet men zoeken naar andere oversteekplaatsen. Zodoende komt het dat de route die ik had uitgezet niet 17 km. maar 18,5 Km. is geworden.

We wandelen ook 17 Km. grotendeels maar door het bos en komen geen enkel dorp of huis tegen op deze route, zodoende kwamen we ook maar een stuk of 5 mensen tegen onze tocht.

Voldoende drinken en proviand meenemen is dan ook een van de vereiste, alsmede het dragen van een broek met lange pijpen waarvan men dan het beste de uiteinden van de pijpen in de sokken kan stoppen. Als schoeisel kan men het beste hoge waterdichte wandelschoenen aantrekken. Naast de paadjes is het vaak enorm moerassig, geen wonder want eigenlijk bevinden we ons aan het begin van de Hoge Venen. De paadjes zelf zijn vrij smal met af en toe een afgrondje en bezaaid met omgevallen bomen en uitstekende boomwortels en stenen, soms vrij grote.
Geen tocht dus voor ongeoefende wandelaars.

Voor de fotograven onder ons is het een gebied bij uitstek zodoende hebben wij ook lang over de tocht gedaan n.l. met de rustpauzes erbij zo’n kleine 6 uur.

Na een aantal kilometers verlaten we de “Eschbach” en lopen langs het Naturschutzgebied Kutenhart een uitgestrekt veengebied (rechts van ons).

 

 

 

 

Op de helft van de tocht komen we bij de “Reinartzhof”, vroeger een kleine nederzetting van 3 boerderijen “Unterhof”, “Niederhof” en “Mittelhof”.

Kapel met rustplaats bij Reinartzhof

“Reinartzhof”

Reinartzhof werd ook wel Auf den Reinart of Om Reenert genoemd. De eerste vermelding van het gehucht was in 1338 in een rekening uit Aken waarin aan een kluizenaar in het “bos bij Reinard” een rekening waarin Aken de kluizenaar betaalde voor verbeteringen aan de weg. Dit werd vermeld als “Einsiedler im Walde am Reinhart”. In 1344 kreeg de kluizenaar nogmaals geld voor de herbouw van een brug, de zogenaamde “Oude Brügge” over de Vesdre bij de samenvloeiing van de Eschbach en de Vesdre. In 1424 heette het gehucht St. Reynart in Eyffel, in 1516 “der Reinnart”.
Sinds het begin van de 16e eeuw maakte Reinartzhof deel uit van het Hertogdom Jülich. In de Jülicher Vete, de erfopvolgingsstrijd tussen Keizer Karl V en Hertog Wilhelm von Kleve-Jülich-Berg, in 1543 werd Reinartzhof verwoest. Kort erna werd het weer herbouwd. Tijdens de Dertigjarige oorlog werden de hoeves wederom verwoest, maar het is onbekend wanneer de herbouw plaatsvond.
In de beginjaren was Reinartzhof niet meer dan een armoedige kluis waarin een kluizenaar in alle eenzaamheid woonde en pelgrims die onderweg waren onderdak bood. Bij mist en ´s nachts luidde hij een bel om eventuele verdwaalden de weg te wijzen. Het bestaan van deze bel is af te leiden uit een oorkonde van de Hertog van Jülich uit 1515 waarin hij om giften vraagt voor een nieuwe bel, nadat de oude verdwenen was. In de Jülicher Vete ging ook deze verloren en pas in 1566 herstelde men het gebruik van de bel.
In het begin van de 19e eeuw werden weer een nieuwe Ober- en Unterhof vermeld. In 1803 kwamen de hoeves Oberreinert en Unterreinert bij de parochie Roetgen. Na de Franse Revolutie werd het hertogelijke eigendom verkocht en kwam de Oberhof in bezit van de familie Kaufmann-Esser en de Unterhof in handen van de familie Neicken. De Oberhof brandde in 1856 af, maar werd kort daarna weer herbouwd. Tot het begin van de Eerste Wereldoorlog liep de grens tussen de gemeente Konzen en de gemeente Mützenich tussen de Oberhof en de Unterhof door.
De hoeves Ober-, Mittel- en Unterhof kwamen in 1920 op Belgisch grondgebied te liggen.
In de strenge winter van 1953 was Reinartzhof door hevige sneeuwval dagenlang van de buitenwereld afgesloten. Er woonden toen 26 personen, zowel mannen, vrouwen als kinderen. De levensmiddelen begonnen al op te raken, maar gelukkig konden enkele bewoners te voet Schönefeld te bereiken en vandaar de politie van Eupen te waarschuwen. Omdat men vanuit Eupen geen hulp kon bieden, werd een helicopter vanuit Brussel gestuurd die brood en andere levensmiddelen naar Reinartzhof bracht.
Omdat de hoeves in het stroomgebied van de Vesdre lagen en er van hieruit dus verontreinigd water in het drinkwaterbekken van het stuwmeer van de Vesdre zou kunnen komen, werden de hoeves in 1958 onteigend en moesten ze op zijn laatst in 1962 afgebroken worden. Dat werd nog verschoven naar 1966, maar uiteindelijk werd de laatste hoeve pas in 1971 verlaten. Daarop werd 64 hectare weiland met sparren beplant.
Tegenwoordig resteren slechts een paar fundamenten van de nederzetting Reinartzhof. Verder staan er nog enkele meidoornheggen en fruitbomen. In de overgebleven graslanden groeien allerlei bloemen, waaronder Bergvenkel (Meum athamanticum).
Op de plek van de vroegere kluis werd in juni 1973 een klein kapelletje, met daarin een Mariabeeld, geplaatst door de padvinderij van Raeren.

 

 

 

 

 

We beginnen nu aan onze terugtocht door het bos naar Start/Finish.

 

 

 

 

 

049 EUPEN rond om de Wesertalsperre 13,2Km

 

 

 

 

 

 

 

 

Route gelopen: 02-02-2014
Route update:  22-10-2016

 

START/FINISH: De stuwdam van de Wesertalsperre aan de Langesthal.

EUPEN (B.)

Eupen is vanuit Nederland het makkelijkst te bereiken via de grensovergang Bocholtz-Aken maar ook binnendoor via Vaals – Gemmenich. Vanaf de grensovergang is het nog zo’n 30 km rijden.

Eupen (Frans, verouderd: Néau) is een stad en faciliteitengemeente in Oost-België, in het oosten van de provincie Luik (arrondissement Verviers), nabij de Duitse grens. De stad telt ruim 19.000 inwoners. Het is een Duitstalige stad en is de hoofdstad van de Duitstalige Gemeenschap. Op oude Franstalige militaire kaarten werd de plaats ook wel Néau genoemd.

Eupen bestaat uit een boven- en een benedenstad. De benedenstad ligt aan de Vesder. Het station van Eupen ligt in de bovenstad en is het eindpunt van een intercityverbinding met Oostende, via onder meer Brussel.

Tot de opheffing van het Hertogdom Limburg hoorde Eupen tot de Limburgse hoogbank Baelen. Net als de rest van het hertogdom werd Eupen bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek in 1795 opgenomen in het toen gevormde departement Ourte. In 1815 werd Eupen tijdens het Weens Congres aan het Koninkrijk Pruisen toegevoegd. Na de Eerste Wereldoorlog kwam Eupen in 1919 door het Verdrag van Versailles aan België, tot 1925 nog als General-Gouvernement Eupen-Malmedy. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, op 18 mei 1940, werd het gebied opnieuw bij Duitsland ingelijfd. In september 1944 werd het gebied door het Amerikaanse leger bevrijd en werd Eupen opnieuw Belgisch. In 1970 werd de Duitstalige Gemeenschap gevestigd waardoor de autonomie van het gebied toenam.

Eupen is een toeristisch plaatsje wat zeker te moeite waard is om te bezoeken en te genieten op de gezellige terrasjes en de vele eetgelegenheden.

Wij rijden echter een stukje door richting de rivier de Vesdre aan de uitlopers van het Hertogenwald in de Hoge Venen, waar we om de Wesertalsperre lopen, een makkelijk te lopen route ondanks de hoogte verschillen die we moeten overbruggen. De route is bijzonder mooi in de winter als de sneeuw ligt en het heeft gevroren, maar ook als het “open weer” is in het voorjaar en zeer zeker ook in de herfst. Het uitzicht op de omgeving is dan het mooist omdat de bomen weinig of geen bladeren bevatten.

WESERTALSPERRE

 

De Weserstuwdam (ook genaamd: Wesertalsperre) is gelegen op de Weser of de Vesder, enkele kilometers ten oosten van Eupen in de Belgische provincie Luik. Het is het gebied van het Duits-Belgische natuurpark Hoge Venen-Eifel. Het stuwmeer vormt het grootste (drink-)waterreservoir van België. Aan de bouw van de muur werd begonnen in 1936. Voor het goederenvervoer van en naar de stuwdam werd Spoorlijn 49A aangelegd. Op 9 februari 1950 werd de stuwdam officieel ingebruik genomen door prins Karel van België. Toevoer van water gebeurt door de Vesder/Weser, de Getzbach en de Helle.

 

 

 

 

De dam is 410 m lang en heeft een hoogte van 66 m, gemeten inclusief de voet van de dam. Het meer heeft een inhoud van 25 miljoen m³ en een oppervlakte van 126 ha.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dagelijks stelt dit stuwmeer 82.500m³ water ter beschikking, waarmee onder andere het Land van Herve, de voorsteden van Luik en de stad Spa van drinkwater voorzien worden. Het geproduceerde drinkwater wordt onderaards opgeslagen.

Voor hen die nog voldoende energie hebben na de wandeling is het mogelijk om nog even naar het Centrum van Eupen te lopen, heen en terug komen daar dan nog eens zo’n 10 km bij.

Tip voor deze sportievelingen: Drink dan niet teveel op de gezellige terrasjes want het valt dan niet mee om 5km terug te lopen naar de stuwdam.

026 Tour du Lac (Gileppe) 14 Km

 

 

 

 

 

Route gelopen: 9 maart 2013.

 

 

Start/Finish:

Parkeerplaats bij de Stuwdam Jalhay (B.)

 

 

 

 

 

 

 

Jalhay is vanuit Nederland te bereiken via Maastricht – Verviers (40 Km.) of via Heerlen-Eupen (45 Km.).

De mooiste route is via Heerlen – Vaals (grensovergang “De Plank”) – Eupen – Jalhay.

Zowel in Verviers als ook in Eupen wordt de bewegwijzering naar Le Gileppe aangewezen.

De Gileppestuwdam (Frans: barrage de la Gileppe) is een stuwdam in de Belgische provincie Luik, in de gemeenten Jalhay en Baelen. De toevoer van water wordt verzekerd door de in de Hoge Venen ontspringende Gileppe

De oorspronkelijke muur was de oudste betonnen stuwdammuur van Europa. Het complex werd op 28 juli 1878 door koning Leopold II officieel geopend. De wateropnamecapaciteit van het stuwmeer bedroeg toen 13 miljoen m³, met een oppervlakte van 86 ha. Het oorspronkelijk doel van de stuwdam was het voorzien in bruikbaar water voor de textielindustrie in de omgeving van Verviers.

In de periode 1968-1971 werd de dam met meer dan 10 m verhoogd. Sindsdien bedraagt de capaciteit van het meer 26,5 miljoen m³ bij een oppervlakte van 130 ha. Samen met de Weserstuwdam te Eupen voorziet het meer heden ten dage in drinkwater.

Een hydro-elektische centrale werd geïnstalleerd die de energie gebruikt van het waterverval van 42,9 meter en het debiet van gemiddeld 76.300 m³/dag. Twee turbines drijven elk een alternator aan. De centrale levert een jaarlijkse productie van elektriciteit van 3.300.000 kWh.

Het belangrijkste kenmerk van de dam is een 13,5 meter hoge en 180 ton zware leeuw uit zandsteen. De leeuw staat bovenop de dammuur en werd zo neergezet zodat hij trots uitkijkt in de richting van de slechts 5 kilometer verwijderde grens met het toenmalige Pruisen.

 

 

 

 

 

 

 

De Route 14Km.

 Vanaf de pakeerplaats dalen we af naar de voet van de uitkijktoren en steken links de stuwdam over en volgen aan het einde van de dam de weg Rechts.

Een route beschrijving is verder niet nodig omdat het grootste gedeel te van de tocht over een verharde weg gaat rond de dam. Deze weg is van verkeer (uitgezonderd fietsers) afgesloten dus de route is ideaal om honden (aangelijnd) mee te nemen.

Ten tijde dat wij de route lopen (Maart) is er een goede doorkijk door de bomen in de zomer is dit uiteraard een stuk minder, maar het zeker een aanrader om de route in de herfst vanwege de herfstkleuren te lopen.

Na zo’n 6 Km. bereiken we de UITGANG SOORTUNNEL.

 

 

 

 

 

Dit is wel een heel speciale plek, zéker bij hoge waterstanden zoals vandaag, als het water met een ongelofelijke kracht uit de tunnel spuit (zie foto’s).

Het water is afkomstig uit de Soor, een veenriviertje dat via een 2,5 km. lange tunnel verbonden is met deze plek. De Tunnel, met een diameter van 2,30 m, werd tussen 1951-1953 uitgegraven, met verval van 2 cm per meter.

Op 8 juli 1952 gebeurde er een catastrofe.

Er brak een enorm onweer los, 8 tunnelwerkers (7 Italianen en 1 Belg) wilden schuilen in de tunnel, maar toen stroomde een enorme watermassa vanuit het hoger gelegen waterbekken van de Soor (gevoed vanuit de Hoge Venen), de tunnel binnen.

De 8 hadden geen schijn van kans om dat inferno te overleven wat zeer begrijpelijk is als op zo’n dag als vandaag getuige kunt zijn van zo’n watergeweld.

Alles staat ook nog een te lezen op het info bord en de gedenkplaat.

 

 

 

Omdat er tijdens de tocht geen mogelijk is proviand te kopen is het goed Proviand mee te nemen en het lijkt me een goed idee om bij deze soortunnel een rustpunt in te lassen.

De route is trouwens rijkelijk voorzien van rustbanken, zeker daar waar men een uitkijk heeft over het water van het stuwmeer.

 

Na zo’n 9 Km. wordt het pittiger

De verharde weg gaat over in een bospad en het klimmen en dalen wordt aanzienlijker.

 

Op een gegeven moment passeren we een monument van een Lancaster crash in de 2^e WO

Het herdenkt de Lancaster LM425 die hier neerstortte na te zijn neergeschoten door Duitse FLAK op zijn weg naar Nürnberg, op 31 maart 1944.

Vier bemanningsleden kwamen hierbij om het leven, de andere drie werden krijgsgevangen genomen.

Op het einde van de tocht komen wij weer uit onder aan de voet van de uitkijktoren Start/Finish

 

Het zeker de moeite waard om op de terugreis  via Verviers het plaatsje Limbourg (historisch plaatsje) of via Heerlen het plaatsje Eupen (gezellige terrasjes) te bezoeken.