Alternatieve route om het kasteelpark:
Route gelopen: 13 maart 2016.
START/FINISH
Parkeerplaats Voetbalterrein
Schmiedestrasse – SCHLICH
Schlich is een plaats in de Duitse gemeente Langerwehe (NRW) zo’n 30 km van Aken vlak bij Düren.
De tocht van vandaag zal een groot gedeelte gaan door het Meroder Wald, genoemd naar het kasteel Merode. (Een van de mooiste kastelen in de “Vlaamse renaissance”-stijl in het Rijnland.)
Vanaf het vertrekpunt hebben we al een mooi uitzicht op de omgeving rond Düren, terwijl we aan de andere kant de heuvels van het Meroder Wald zien liggen.
Meteen als we Schlich via de Schmiedestrasse verlaten en het bos ingaan zie we het gedenkteken
In Juli wordt ieder jaar een pelgrimstocht gehouden vanuit Röhe en Bergrath naar de “Schmertzhaften Mutter Gottes” in Heimbach, een traditie die meer als 100 jaar oud is.
In September vind er ieder jaar zo’n zelfde pelgrimtocht van Eschweiler naar Heimbach georganiseerd door de Heimbach-Bruderschaft St. Michael opgericht in 1852.
Tot in de 1950er jaren werd deze rond de 40 kilometer lange pelgrimstocht als een voetprocessie georganiseerd.
De bouw van de Wehebachtalsperre, een paar kilometer verderop, het toenemende verkeer en de door het toerisme stijgen van de overnachtingprijzen in Heimbach maakten aan deze traditie een einde.
Toch wordt deze tocht nog ieder jaar, maar dan in een geheel andere vorm gehouden.
Dat we inmiddels in het Meroder Wald zijn aan gekomen mag uit onderstaande foto’s duidelijk zijn
Ik geloof dat het intussen weer eens tijd wordt voor een sappig verhaal wat in deze streek en over dit bos wordt verteld.
Ik ga u dus nu vertellen over de Sage um den Hellije Bué en het lijkt mij het verstandigs om dit te doen in de taal die men hier spreekt n.l. het Duits.
Im Meroder Walde befindet sich in de Nähe des Dorfes eine reiche Quelle mit vorzürglichem Wasser, das im heissesten Sommer immer kühl bleibt und im Winter nie gefriert.
Die Quelle versiecht nie und rinnt auch noch, wenn alle Quellen de Umgegend austrocknen. Sie heisst “Hellije Bué”.
Ihre Benennung und ihr Ursprung werden verschieden erklärt.
Einst kam ein frommer Landmann, der wegen seines heiligmässig geführten Lebens de “Hellije Bué” hiess, durch den Wald geritten.
Vom heftigen Durste gequält, hielt er sein Ross an der Stelle an.
Kaum scharrte das Tier am Boden, da floss eine reiche Quelle hervor, an der der Erschöpfte sich erlaben konnte.
Andere sagen, die Quelle habe bei einer grossen Wassernot dem Gebet eines heiligen Landmanns ihren Ursprung zu verdanken.
Noch andere behaupten, an der Stelle habe ein heiliger Landmann Seine Klause gehabt, und aus de Quelle habbe er seinen Wasserbedarf gedeckt.
Ik persoonlijk kies eigenlijk voor de eerste uitleg, temeer omdat wij een heleboel ruiters te paard tijdens onze tocht zijn tegengekomen, dus dat eerste ligt mijn inzien het meest voor de hand.
We zijn nog maar net van dit verhaal bekomen of enkele kilometers verderop treffen we weer een gedenkteken aan, een soort kapelletje uit het jaar 1340 met een inscriptie in het latijn.
Gelukkig dat ik vroeger misdienaar ben geweest en zodoende hieronder de vertaling voor u neerzet.
In het jaar 1340 verscheen de Apostel Matthias aan de erlauchten Heer Wener von Merode toen deze van de jacht vermoeid hier aan het slapen was.
Hij sprak tot hem de volgende woorden:
Ken je me niet Werner?
Ik ben Matthias de Apostel van Christus
Ik kom u de wil van God verkondigen
U zult mij op deze plaats moeten eren en hier een Kerk en Klooster bouwen,
waarin Monikken uit de Orde, die hier ooit in hun leven zijn geweest, mij en God dienen.
Zo vertelt de Chronik van de Orde.
Heinrich, Graf von Merode en zijn echtgenote Nathalie Prinzessin van Croy hebben in het jaar 1896 dit monument gerestaureerd.
Uiteraard alles vrij vertaald maar ik heb geprobeerd hierbij zo goed mogelijk m’n best te doen.
Nou kan ik me al voorstellen dat jullie denken, flauwekul…………
Ik moet eerlijk bekennen zo dacht ik er in eerste instantie ook over totdat ik we na enkele meters, midden in het bos restanten zagen wat vroeger een boederij, kasteel moet zijn geweest of……….
Een klooster, Kloster Schwarzenbroich
Hier leefden vanaf 1340 de monikken van de kloostergemeente Kruisheren van de Orde van het Heilige Kruis OSC.
Het klooster was direct gelegen aan de pelgrimsweg van Düren naar Kornelimünster, de bouw voor dit klooster werd goedgekeurd door de Aartsbischop Walram von Köln op 16 februari 1340.
Op de avond van 24 maart 1835 luiden de klokken als brandalarm, het kloostergebouw en de kerk gingen in vlammen op en werden nooit herbouwd.
Zo………..bewijs, zie foto’s hieronder.
Dat een stuk van onze route over belangrijke pelgrimsroutes loopt is te zien op sommige bomen
Duidelijk zien we de Jacobs schelp van de route Santiago de Compostella het zou kunnen dat dit een stuk is van de route van Keulen, Thrier, Luxembourg, Reims en zo naar beneden.
Dat het veel heeft geregend is in het bos nog goed te zien, er zijn veel meertjes en op sommige plaatsen is modderig, dit komt omdat het gebied nogal heuvelachtig is.
Als we de kloosterruïne achter ons hebben komen we na zo’n 3 km door alleen maar het Meroderbos te hebben gelopen bij een oorlogskerkhofje.
Ehrenfriedhof “Marienbildchen”
Door de inzet van de onderwijzer Josef Gerhards uit Merode ontstond, met hulp van Peter en Ignaz Hourtz, Karl Bein, Herbert Wächter, Jsef Hoor, Wilhelm Thelen, Jakob Robrock, Herman en Ludwig Wamig, Peter Trostorf, Hubert Flossdorf en Heinrich Scmitz-Schunken die met gevaar voor eigen leven 220 gevallen soldaten uit de 2e wereldoorlog borgen, dit kerkhof.
Het Meroderwald grenst namelijk aan het Hurtgenwald dat zoals ik al in andere routes aangaf, bekend staat als een grote dodenakker.
We laten het Meroderwald achter ons en lopen naar Merode
In Merode treffen we het prachtige kasteel Merode aan
De Merode, ook van Merode en von Merode genaamd, is een oud Belgisch, Duits en Nederlands adellijk geslacht, oorspronkelijk afkomstig uit het Rijnland. De familie draagt de titel van prins(es). Door huwelijk is dit geslacht verbonden met tal van adellijke families, terwijl het tevens gelieerd is aan de meeste Europese vorstenhuizen.
De genealogie van het Huis Merode gaat terug tot het begin van de twaalfde eeuw. Volgens de legende zou de oorsprong van het huis zelfs nog ouder zijn en teruggaan tot Raymond Bérenger, koning van Aragon en graaf van Barcelona. In 1174 oefende de familie al de macht uit in het plaatsje ‘Rode’ nabij Düren dat later ‘Merode’ zou gaan heten en zijn naam zou geven aan de adellijke familie. Het oude slot in het dorp Merode is na meer dan achthonderd jaar nog steeds in het bezit van de familie De Merode. Werner I werd rond die tijd genoemd als de eerste heer van (Me)Rode en wordt algemeen aanzien als de stamvader van de familie. Werner had twee zonen waarvan de twee voornaamste takken van het huis Merode afstamden. De eerste was Johan, die ook ‘Scheiffart’ werd genoemd. Van hem stamt de tak genaamd ‘Scheiffart van Merode’ af. Deze lijn kwam tot grote bloei in Duitsland maar stierf uit in het begin van de 18de-eeuw. De Merodes die een rol speelden in de geschiedenis van de Nederlanden en België stammen allen af van de tweede zoon, Werner II. Deze tak werd bijgevolg de ‘tak Werner’ genoemd. Tot diep in de veertiende eeuw zullen beide takken elkaar het eigendom van de heerlijkheid Merode betwisten. Pas in 1362 komt een telg uit de tak Werner, Richard I van Merode in het bezit van de hele heerlijkheid. Deze Richard bekleedde een belangrijke plaats onder de Keulse adel en voerde de titels van baron van Merode en baron van Frentz. Door een weldoordacht huwelijk aan te gaan zou Richard zijn bezittingen nog gevoelig uitbreiden en zou de familie op het grondgebied van het huidige België en Nederland terechtkomen.
Op dit ogenblik is het kasteel nog steeds in bezit van deze familie, tussen 1980 en 1995 vonden er grote renovatiewerkzaamheden aan het interieur plaats in Schloss Merode. Maar het noodlot bleef de familie achtervolgen: op 19 juni 2000 raast een hevige brand door het kasteel, waarbij het dak in vlammen opging en de plafonds en houten vloeren van boven tot onder werden vernietigd… Dit feit had ieder ander mens ontmoedigd, maar de prins weigerde om de “laatste Merode in Merode” zijn. Tussen 2001 en 2011 zijn de werkzaamheden onvermoeibaar voortgezet, met de hulp van talrijke gepassioneerde, vaak anonieme, weldoeners, die zich op de een of andere wijze verbonden voelden met het erfgoed.
Het kan alleen op afspraak worden bezocht door groepen van meer dan 20 personen. Tweemaal per jaar openen het kasteel en het park hun poorten. In het voorjaar voor een internationaal lifestyle-festival, getiteld “De Lentepromenade” en in de adventstijd voor een “Romantische Kerstmarkt”.
Helaas is zijn de tuinen het hele jaar door ook voor publiek gesloten en moeten wij onze route een beetje verleggen, zodoende volgen wij vanaf 005 WP Kasteel Merode de gele route om het kasteel heen.
Van hieruit volgen wij de route naar de parkeerplaats Start/Finish.
hanskosterwandelroutes 