009 Het Zuidelijke Wormdal 11,9Km

 

 

 

 

 

 

 

Route gelopen:
24 september 2015

Start/Finish:

Kohlscheid parkeerplaats op splitsing Am Langen Berg/Ginsterweg

 

 

Kohlscheid is een onderdeel van de Duitse plaats Herzogenrath even over de grens bij Kerkrade.

Het plaatsje ligt aan de bovenrand van het Wormdal, tussen Herzogenrath en Aken in.
Kohlscheid werd vroeger “Scheit” genoemd hetgeen grens betekent. De eerste vermelding van deze naam is in een oorkonde uit 1524. Pas in de 18e eeuw wordt het dorp, vanwege de opkomende steenkolenmijnbouw, Kohlscheid genoemd.
Vroeger lag Kohlscheid aan de oostgrens van een uitgestrekt heidegebied dat aan de Pfalz van Aken toebehoorde. In de 14e eeuw ging Kohlscheid deel uitmaken van de Jülische Unterherrschaft Heyden. Na de Franse inval werd het gehele noordelijke Rheinland ondergebracht in het Departement Roer. Dit werd weer onderverdeeld in vier delen, welke ieder voor zich ook weer in vier Mairien werden onderverdeeld. Aan het hoofd van een Mairie stond een burgemeester. De Mairie kon weer worden opgedeeld in gemeentes. De Herrschaft zu Heyden werd nu opgedeeld in de Mairie Pannesheide en de Mairie Richterich. Door het Congres van Wenen ging het Rheinland over in het bezit van de Pruisische Koning. Toch bleef de indeling van de gemeentes uit de Franse tijd nog tot 1823 in stand.Op 1 januari 1824 werden de gemeentes die vroeger tot de Heerlijkheid Heyden hoorden,samengevoegd. In 1849 werd de volledige zelfstandigheid van de gemeentes Pannesheide en Richterich weer hersteld, welke overigens nog steeds door dezelfde burgemeester werden bestuurd.Op 29 september 1908 werd de gemeente Pannesheide in gemeente Kohlscheid omgedoopt.

Enkele dagen geleden hebben wij de route 008 ROLDUC EN LANGS DE WURM gelopen en omdat we toen tot de ontdekking kwamen hoe prachtig deze omgeving is, hebben we besloten een route uit te zetten in het zuidelijke deel van het “Wurmtal”.

Achteraf een wijs besluit want de route is adembenemend.

Al na een paar honderd meter passeren we een prachtige, helaas leegstaande, horeca gelegenheid aan alles is te zien dat dit voorheen een goed draaiend bedrijf moet zijn geweest. Zonde dat zo’n gebouw nu leeg staat.

 

Voor de wandelaar die van toch een beetje hoogteverschil houd en niet helemaal naar de Eifel wil rijden is dit deze route een aanrader.

 

 

Meer als dat er reeds zeer vroeg steenkool werd gewonnen in deze streek weet ik weinig over deze streek te melden.

Bijvoorbeeld groeve Laurweg werd voor de eerste keer in 1612 genoemd, maar is waarschijnlijk enkele deccenia ouder. In 1875 werd bij de mijn de eerste briketfabriek in het steenkolenbekken van Aken gebouwd. Nadat de Eschweiler Bergwerks Verein (EBV) eigenaar was geworden, werd in 1908 gestart met het graven van de nieuwe Franz-schacht. Daardoor werd het eenmoderne mijn. In 1952 werden de mijn Laurweg en de mijn Gouley uit Würselen ondergronds met elkaar verbonden. In 1966 werden de schachten in Laurweg dichtgemaakt. Die van de Gouley in 1969. De briketfabriek werkte nog tot 1976 door. Op de plek van de mijn Laurweg kwam het Technologiepark Herzogenrath te liggen, waar startende firma ´s een eerste bureauruimte kunnen huren. De steenberg bij Wilsberg is het enige dat nog herinnert aan Grube Laurweg.
Vlakbij het technologiepark ligt ook nog het voormalige Casino van de EBV. Dit was oorpsronkelijk het schachtgebouw van de mijn Neulaurweg, maar reeds in 1859 stopte de winning. In 1900 was er een eetzaal voor de mijnwerkers. Na een verbouwing in 1954 werd het gebouw het gastenverblijf van de EBV.

Dan hebben we nog de groeve Kämpchen, dit was een steenkolenmijn in Kohlscheid. Ze lag nabij de Klosterstraße en de Kämpchenstraße. Het was een van de oudste steenkolenmijnen in het Heydener Ländchen. De eerste vermelding was in 1580. Na meerdere keren van eigenaar te zijn gewisseld, kwam ze in 1836 in handen van de Vereinigungsgesellschaft für Steinkohlengruben im Wurmtal. In 1872 werd ze samengevoegd met de mijnen Langenberg en Laurweg. De winning van kolen stopte in 1914. De Rheinische Maschinenfabrik uit Aken vestigde zich daarop in de leegstaande gebouwen. In de Eerste Wereldoorlog werden er granaten gemaakt. In de jaren 1920 werden er woningen gebouwd in de voormalige mijngebouwen. Deze werden in de jaren 1970 afgebroken.

 

Vooral in het begin van onze tocht kunnen we zien dat we eigenlijk over een steenkoolberg lopen, dit is hier duidelijk te zien aan de grond, zwart steenkool gruis.

Ook kent deze route veel hoogte verschillen het laagste punt is 117m en het hoogste 194m regelmatig is het op en neer met verschillen van enkele tien tallen meters.

 

Naar verloop van tijd gaat dit over in een soort rotsgrond en ook moerasgrond, een uitzonderlijk wisselend landschap, het is duidelijk te zien dat we in de voorlopers van de Eifel zijn.

Ook langs deze route weer veel veldkruisen die herinneren aan b.v. slachtoffers van de 2e wereldoorlog.

 

 

 

 

 

 

We passeren veel meertjes en vennetjes de wegen zijn over het algemeen breed, met uitzondering van enkele smalle paadjes.

 

 

 

004 WP OVERSTEEK MEISBACH

Hier zullen we de Meisbach moeten oversteken, de bedding van dit riviertje is ongeveer 1,5 tot 2m. diep. Ik heb geen idee of het riviertje hier ooit volstaat. Ten tijde dat wij de oversteek wagen stond er niet veel water in en was het ondanks dat de oevers toch wel hoog zijn geen probleem om aan de overkant te komen. Mocht wel het geval zijn lijkt het me verstandig om het pad te blijven volgen en te kijken waar de oversteek wel verantwoord is. Loop dan aan de andere kant in tegenovergestelde richting langs het riviertje terug tot waar men de route weer kan vervolgen.

Na zo’n 250m komen we aan het zuidelijkste punt, in de verte horen we duidelijk de autobahn A4 richting Aken.
Van hieruit kan men genieten van een uitzicht op de Eifel.

Ter hoogte van Ponyhof Zintzen begeven wij ons op de terugweg en passeren een grote waterzuiveringsinstallatie.
Dan is het nog zo’n 250 m. tot aan “Zum Blauen Stein”.

De betekenis hiervan is mij niet erg duidelijk en ik heb het geprobeerd op te zoeken, men komt deze plaats aanduiding vaker tegen bv Witte Steen, Zwarte Steen.
Misschien had hier vroeger een grens heeft gelopen en dat het naar een gernspaal is genoemd.

Ietsje verderop ligt een restaurant “Lua Pauline” maar daar was toen wij er langs kwamen weinig te doen.
Het is hoogstwaarschijnlijk genoemd naar het gebied wat “Paulinenwäldchen” wordt genoemd.

Zo’n 3,5 km verderop ter hoogte van Kämpchen in de bocht van de L23 en langs onze route ligt restaurant “Landhaus Wurmtal”.

 

Zoom even in en zie de reclame Mittags Schnitzel – incl. Suppe und Dessert – Mo-Fr – ab 11:00 bis 15:00 Uhr. € 5,00

Dat zijn nog eens prijzen!

Als we ons de mittags schnitzel hebben laten smaken hebben we weer voldoende brandstof voor om 1,5 km naar Start/Finish te overbruggen.